Xylose Lysine Deoxycholate agar ( XLD agar ) یک محیط رشد انتخابی است که در جداسازی گونه های سالمونلا و شیگلا از نمونه های بالینی و از مواد غذایی استفاده می شود. این آگار توسط ولتون تیلور در سال 1965 ساخته شد. تخمیر قندPH را کاهش می دهد و نشانگر قرمز فنل این را با تغییر به زرد ثبت می کند. بیشتر باکتری های روده، از جمله سالمونلا ، می توانند قند زایلوز را تخمیر کنند تا اسید تولید کنند. کلنی های شیگلا نمی توانند این کار را انجام دهند و بنابراین قرمز باقی می مانند. پس از اتمام ذخایر زایلوز ، کلنی‌های سالمونلا لیزین را دکربوکسیله می‌کنند و PH را یک بار دیگر به حالت قلیایی افزایش می‌دهند و از کلنی‌های شیگلای قرمز تقلید می‌کنند . سالمونلاها تیوسولفات را برای تولید سولفید هیدروژن متابولیزه می‌کنند که منجر به تشکیل کلونی‌هایی با مراکز سیاه می‌شود و به آنها اجازه می‌دهد تا از کلنی‌های شیگلا رنگی مشابه متمایز شوند .
سایر انتروباکتری‌ها مانند E. coli لاکتوز موجود در محیط را تا حدی تخمیر می‌کنند که از برگشت pH توسط دکربوکسیلاسیون جلوگیری می‌کند و محیط را اسیدی می‌کند و آن را زرد می‌کند.
- گونه های سالمونلا : مستعمرات قرمز، برخی با مرکز سیاه. خود آگار به دلیل وجود کلنی های نوع سالمونلا قرمز می شود.
- گونه شیگلا : مستعمرات قرمز.
- کلیفرم ها : کلنی های زرد تا نارنجی.
- سودوموناس آئروژینوزا : مستعمرات صورتی، مسطح، خشن. این نوع کلنی به دلیل شباهت های رنگی به راحتی با سالمونلا اشتباه گرفته می شود.