صفحات یخی می توانند سریعتر از آنچه قبلا تصور می شد فرو بریزند

یک تیم بین المللی از محققان، به رهبری دکتر کریستین باتچلور از دانشگاه نیوکاسل، بریتانیا، از تصاویری با وضوح بالا از بستر دریا استفاده کردند تا نشان دهند که یک صفحه یخی سابق که از نروژ گسترش یافته بود در پایان آخرین عصر یخبندان با چه سرعتی عقب نشینی کرد. 20000 سال پیش 

این تیم که همچنین شامل محققانی از دانشگاه‌های کمبریج و لافبورو در بریتانیا و سازمان زمین‌شناسی نروژ بود، بیش از 7600 لندفرم در مقیاس کوچک به نام «برآمدگی‌های راه راه» را در بستر دریا ترسیم کردند. ارتفاع این برجستگی ها کمتر از 2.5 متر است و بین 25 تا 300 متر از هم فاصله دارند.

تصور می‌شود که این شکل‌های زمین زمانی به وجود آمده‌اند که حاشیه عقب‌نشینی ورقه یخ همراه با جزر و مد بالا و پایین می‌رفت و رسوبات کف دریا را در هر جزر و مد به سمت خط الراس هل می‌داد. با توجه به اینکه هر روز دو برجستگی تولید می‌شد (تحت دو چرخه جزر و مدی در روز)، محققان توانستند محاسبه کنند که صفحه یخ با چه سرعتی عقب‌نشینی می‌کند.

نتایج آنها که در مجله Nature گزارش شده است، نشان می دهد که ورقه یخی سابق با سرعت 50 تا 600 متر در روز تحت پالس های عقب نشینی سریع قرار گرفته است.

این بسیار سریعتر از هر نرخ عقب نشینی صفحه یخی است که از ماهواره ها مشاهده شده یا از شکل های زمین مشابه در قطب جنوب استنباط شده است.

Batchelor گفت: «تحقیق ما هشداری از گذشته در مورد سرعتی که صفحات یخی از نظر فیزیکی قادر به عقب نشینی هستند، ارائه می دهد. نتایج ما نشان می‌دهد که پالس‌های عقب‌نشینی سریع می‌تواند بسیار سریع‌تر از هر چیزی باشد که تاکنون دیده‌ایم.»

اطلاعات در مورد نحوه رفتار صفحات یخی در دوره های گذشته گرم شدن آب و هوا برای اطلاع رسانی شبیه سازی های کامپیوتری که ورقه یخ و تغییرات سطح دریا در آینده را پیش بینی می کنند، مهم است. 

دکتر داگ اوتسن از موسسه زمین شناسی نروژ که در برنامه نقشه برداری MAREANO از کف دریا نقش دارد، گفت: «این مطالعه ارزش به دست آوردن تصاویری با وضوح بالا در مورد مناظر یخبندان که در بستر دریا حفظ شده اند را نشان می دهد. داده ها را جمع آوری کرد.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که دوره‌های عقب‌نشینی سریع صفحات یخی ممکن است فقط برای دوره‌های زمانی کوتاه (روزها تا ماه‌ها) طول بکشد.

پروفسور جولیان داودزول از مؤسسه تحقیقاتی قطبی اسکات در دانشگاه کمبریج می‌گوید: «این نشان می‌دهد که چگونه نرخ‌های عقب‌نشینی ورقه‌های یخی به‌طور متوسط ​​طی چندین سال یا بیشتر می‌تواند قسمت‌های کوتاه‌تر عقب‌نشینی سریع‌تر را پنهان کند». مهم است که شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای قادر به بازتولید این رفتار «پالسی» صفحه یخ باشند.»

لندفرم های بستر دریا نیز مکانیسمی را که با آن چنین عقب نشینی سریعی رخ می دهد روشن می کند. بتچلور و همکارانش خاطرنشان کردند که ورقه یخی سابق با بیشترین سرعت در صاف ترین قسمت های بستر خود عقب نشینی کرده است.

دکتر فریزر کریستی، یکی از نویسندگان، همچنین از مؤسسه تحقیقاتی قطبی اسکات، توضیح داد: «حاشیه یخ می‌تواند از بستر دریا جدا شود و زمانی که شناور می‌شود، بلافاصله عقب‌نشینی می‌کند». این سبک عقب نشینی فقط در بسترهای نسبتاً مسطح رخ می دهد، جایی که ذوب کمتری برای نازک شدن یخ پوشاننده تا جایی که شروع به شناور شدن می کند، مورد نیاز است.

محققان به این نتیجه رسیدند که پالس های عقب نشینی سریع مشابه را می توان به زودی در بخش هایی از قطب جنوب مشاهده کرد. این شامل یخچال وسیع Thwaites در غرب قطب جنوب است که موضوع تحقیقات بین المللی قابل توجهی به دلیل استعداد بالقوه آن برای عقب نشینی ناپایدار است. نویسندگان این مطالعه جدید پیشنهاد می‌کنند که یخچال Thwaites می‌تواند تحت یک پالس عقب‌نشینی سریع قرار گیرد، زیرا اخیراً نزدیک یک منطقه صاف از بستر خود عقب‌نشینی کرده است.

باتچلور گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که نرخ‌های ذوب امروزی برای ایجاد پالس‌های کوتاه عقب‌نشینی سریع در مناطق مسطح صفحه یخی قطب جنوب، از جمله در Thwaites کافی است. “ماهواره ها ممکن است در آینده نزدیک این سبک عقب نشینی صفحات یخی را شناسایی کنند، به خصوص اگر روند فعلی گرم شدن آب و هوا را ادامه دهیم.”

سایر نویسندگان همکار دکتر الکساندر مونتلی و اولین داودزول در موسسه تحقیقاتی قطبی اسکات دانشگاه کمبریج، دکتر جفری ایوانز در دانشگاه لافبورو و دکتر لیلیا بیارنادوتیر در سازمان زمین شناسی نروژ هستند. این مطالعه توسط دانشکده علوم انسانی و اجتماعی در دانشگاه نیوکاسل، کالج پیترهاوس در دانشگاه کمبریج، بنیاد شاهزاده آلبرت دوم موناکو و سازمان زمین شناسی نروژ پشتیبانی شد.

– این بیانیه مطبوعاتی در ابتدا در وب سایت دانشگاه نیوکاسل منتشر شد