کووت

خراش در طرفین کووت نور از نور پراکنده عبور می کند و باعث خطا می شود.  یک قفسه لاستیکی یا پلاستیکی از کووت در برابر برخورد تصادفی و خراشیده شدن توسط بدنه دستگاه محافظت می کند. حلال و دما نیز می توانند بر اندازه گیری ها تأثیر بگذارند. کووت‌هایی که در آزمایش‌های دورنگی دایره‌ای  استفاده می‌شوند، هرگز نباید تحت فشار مکانیکی قرار گیرند، زیرا تنش باعث ایجاد شکست مضاعف در کوارتز می‌شود و بر اندازه‌گیری‌ها تأثیر می‌گذارد.

اثر انگشت و قطرات آب در طول اندازه‌گیری، اشعه‌های نور را مختل می‌کنند، بنابراین می‌توان از گاز یا پارچه کم‌پرز برای پاک کردن سطح بیرونی کووت قبل از استفاده استفاده کرد. حوله کاغذی یا موارد مشابه ممکن است کووت را خراش دهد. ممکن است از مواد شوینده ملایم یا اتانول استفاده شود و سپس با آب لوله کشی شود. از اسید و قلیایی به دلیل اثرات خورنده بر روی شیشه اجتناب می شود و استون هنگام کار با کیوت های پلاستیکی نامناسب است. اگر محلول با استفاده از پیپت پاستور به داخل کووت منتقل شود محتوی هوا، ممکن است حباب هایی در داخل کووت تشکیل شود که خلوص محلول را کاهش داده و پرتوهای نور را پراکنده می کند. برای از بین بردن حباب ها از روش انگشت پوشاندن استفاده می شود. محلول موجود در کووت باید به اندازه ای باشد که در مسیر منبع نور قرار گیرد.در صورتی که نمونه نیاز به جوجه کشی در دمای بالا داشته باشد، باید مراقب بود که از دمای بیش از حد گرم برای کووت جلوگیری شود.

انواع کووت

از لحاظ تاریخی، کووت‌های کوارتز قابل استفاده مجدد برای اندازه‌گیری در محدوده فرابنفش مورد نیاز بودند ، زیرا شیشه و بیشتر پلاستیک‌ها نور فرابنفش را جذب می‌کنند و تداخل ایجاد می‌کنند. امروزه کووت های پلاستیکی یکبار مصرف ساخته شده از پلاستیک های تخصصی وجود دارد که در برابر اشعه ماوراء بنفش شفاف هستند. کووت های شیشه ای، پلاستیکی و کوارتز همگی برای اندازه گیری های انجام شده در طول موج های بلندتر، مانند محدوده نور مرئی ، مناسب هستند.

“کووت های پشت سر هم” دارای یک محیط مانع شیشه ای هستند که دو سوم راه را از وسط به سمت بالا امتداد می دهد، به طوری که می توان با دو محلول از هم جدا شده و دوباره هنگامی که آنها مخلوط می شوند اندازه گیری ها را انجام داد.

پلاستیک

کووت‌های پلاستیکی اغلب در سنجش‌های طیف‌سنجی سریع استفاده می‌شوند ، جایی که سرعت بالا مهم‌تر از دقت بالا است. کووت های پلاستیکی با محدوده طول موج قابل استفاده 380-780  نانومتر (طیف مرئی) ممکن است پس از استفاده دور ریخته شوند و از آلودگی ناشی از استفاده مجدد جلوگیری شود. ساخت و خرید آنها ارزان است. کووت های یکبار مصرف را می توان در برخی از آزمایشگاه ها استفاده کرد که نور پرتو آنقدر زیاد نیست که بر تحمل جذب و ثبات مقدار تأثیر بگذارد.

اغلب از مواد پلی متیل متاکریلات (PMMA) و پلی استایرن (PS) برای ساختن کووت های پلاستیکی استفاده می شود.

شیشه

شیشه تاج دارای محدوده طول موج بهینه 340-2500 نانومتر است. کووت های شیشه ای معمولاً برای استفاده در محدوده طول موج نور مرئی هستند، در حالی که کوارتز ذوب شده معمولاً برای کاربردهای فرابنفش استفاده می شود.

کوارتز

سلول های کوارتز دوام بیشتری نسبت به پلاستیک یا شیشه دارند. کوارتز در انتقال نور UV عالی است و می تواند برای طول موج های 190 تا 2500 نانومتر استفاده شود.

کوارتز ذوب شده

سلول های کوارتز ذوب شده برای طول موج های زیر 380 نانومتر، یعنی نور فرابنفش استفاده می شود .

کوارتز مادون قرمز

کوارتز IR دارای محدوده طول موج قابل استفاده 220 تا 3500 نانومتر است. در برابر حمله شیمیایی محلول نمونه نسبت به سایر انواع طراحی شده برای اندازه گیری فلورسانس مقاومت بیشتری دارد.

یاقوت کبود

کووت های یاقوت کبود گران ترین هستند، اگرچه بادوام ترین، مقاوم ترین و قابل انتقال ترین مواد در برابر خش هستند. انتقال از نور ماوراء بنفش تا مادون قرمز متوسط ، از 250 تا 5000 نانومتر گسترش می یابد. یاقوت کبود می تواند شرایط طبیعی شدید برخی از محلول های نمونه و تغییرات دما را تحمل کند.