شواهد پروتئینی باستانی نشان می‌دهد که مصرف شیر یک سازگاری فرهنگی قدرتمند است که باعث رشد انسان می‌شود
فلات تبت که به عنوان “قطب سوم” یا “بام جهان” شناخته می شود، یکی از نامناسب ترین محیط های روی زمین است. در حالی که انتخاب طبیعی مثبت در چندین مکان ژنومی تبتی‌های اولیه را قادر می‌سازد تا بهتر با ارتفاعات سازگار شوند، دستیابی به غذای کافی از ارتفاعات فقیر از منابع همچنان یک چالش باقی می‌ماند.
اکنون، یک مطالعه جدید در مجله Science Advances نشان می‌دهد که لبنیات جزء کلیدی رژیم غذایی انسان اولیه در فلات تبت بوده است. این مطالعه پروتئین‌های باستانی را از جرم دندانی 40 انسان از 15 مکان در سراسر فلات داخلی گزارش می‌کند.
لی تانگ، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «ما سعی کردیم همه افراد حفاری شده را با حفظ حساب کافی از منطقه مورد مطالعه وارد کنیم. پروفسور هونگلیانگ لو، نویسنده مسئول این مطالعه، می‌گوید: «شواهد پروتئینی ما نشان می‌دهد که لبنیات حداقل 3500 سال پیش به فلات داخلی وارد شده است.
شواهد پروتئینی باستانی نشان می‌دهد که محصولات لبنی توسط جمعیت‌های مختلف، از جمله زنان و مردان، بزرگسالان و کودکان، و همچنین افرادی از مناطق تدفین نخبه و غیر نخبه مصرف می‌شدند. علاوه بر این، کوه‌نوردان ماقبل تاریخ تبت از محصولات لبنی بز، گوسفند و احتمالاً گاو و گوسفند استفاده می‌کردند. به نظر می رسد که دامداران اولیه در تبت غربی تمایلی به شیر بز داشتند.
پروفسور نیکول بووین، نویسنده ارشد این مطالعه، می گوید: «پذیرش دامداری با لبنیات به انقلابی کردن توانایی مردم برای اشغال بیشتر فلات، به ویژه مناطق وسیعی که برای کشت محصولات بسیار شدید بود، کمک کرد.
ردیابی لبنیات در گذشته عمیق مدتها چالشی برای محققان بوده است. به طور سنتی، باستان شناسان بقایای حیوانات و فضای داخلی ظروف غذا را برای شواهدی از لبنیات تجزیه و تحلیل می کردند، با این حال توانایی این منابع برای ارائه شواهد مستقیم از مصرف شیر اغلب محدود است.
دکتر Shevan Wilkin یکی از نویسندگان این مقاله می گوید: “Paleoproteomics یک ابزار جدید و قدرتمند است که به ما امکان می دهد رژیم غذایی تبتی را با جزئیات بی سابقه ای بررسی کنیم.” “تجزیه و تحلیل پروتئین‌های موجود در سنگ‌های دندانی انسان باستانی نه تنها شواهد مستقیمی از دریافت رژیم غذایی ارائه می‌دهد، بلکه به ما امکان می‌دهد تا تشخیص دهیم شیر از کدام گونه آمده است.”
لی تانگ می گوید: «ما از مشاهده یک الگوی فوق العاده واضح هیجان زده بودیم. تمام پپتیدهای شیر ما از افراد باستانی در استپ های غربی و شمالی، جایی که رشد محصولات بسیار دشوار است، به دست آمده است. با این حال، ما هیچ پروتئین شیری را از دره‌های جنوب مرکزی و جنوب شرقی که زمین‌های کشاورزی بیشتری در دسترس است، شناسایی نکردیم.
با کمال تعجب، تمام افرادی که شواهدی مبنی بر مصرف شیر داشتند از مکان‌های بالاتر از 3700 متر بالاتر از سطح دریا (masl) بازیابی شدند. تقریباً نیمی از آنها بالای 4000 متر مربع بودند که بالاترین آن در ارتفاع 4654 متری قرار داشت.
پروفسور Shargan Wangdue خاطرنشان می کند: «مشخص است که لبنیات در حمایت از اشغال اولیه دامداران در ارتفاعات بسیار مهم بود. لی تانگ نتیجه‌گیری می‌کند: «حیوانات نشخوارکننده می‌توانند انرژی موجود در مراتع کوهستانی را به شیر و گوشت غذایی تبدیل کنند و این باعث گسترش جمعیت انسانی به برخی از شدیدترین محیط‌های جهان شد.»
– این بیانیه مطبوعاتی در ابتدا در وب سایت موسسه ژئوانتروپولوژی ماکس پلانک منتشر شد